مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
ایـا ای مــظـهـر نــور خــدایـی تــو امـــیــد هــمـه اهـل ولایـی چو اجدادت تویی صاحب کرامت گـل زهـرا جـواد ابن الـرضایی تــویـی نــهــم گـل بــاغ ولایـت به شیعـه همچو بابت مـقـتـدایی تـمـام اهـل عــالــم را امــیــدی چراغ بینش و شمس الضحـایی ســرا پــای وجــودت نـــورِ الله به چشم اهل دل نـور و ضیایی کرم بارد زِ هر انگـشت پـاکـت به هر سائل کنی لطف و عطایی گــدا از درگـه تــو رد نـگــردد که سر تا پا همه جود و سخایی تویی سرمـنشاء لطف و عنایت امـیـد اهـل مـعـنـا، جـان مـایـی به زیـر سـایـۀ لـطـفـت نـشـیـنم که تو مولای من صاحب لوایی حــریـم کـاظـمـیـن تـو بـهـشـتـم وَزد در آن حـرم بـوی خـدایـی چنان زهرای اطهر در جـوانی به راه دین حـق گـشـتـی فـدایی به دست هـمـسـر نـا مـهـربـانت شـهـیـد کـیـنـه با زهـر جـفـایـی زمن جز خوبی و احسان چه دیدی تو بـرگـو در پی قـتـلـم چـرایی شده دل خون ز داغت هادی تو زنـد فـریـاد، داد از این جـدایـی منم دل خسته بیمار تو ای دوست دو عـالـم تو امید این (رضایی) بوَد این خواهشم از حضرت دوست دم آخـر بـه بــالــیــنــم بـیــایـی |